درایوهای هیبریدی، حافظه ای هستند که از ترکیب یک واسطه حافظه سریع مانند درایوهای SSD با یک درایو HDD ساخته می شوند. بخش SSD در این ترکیب به عنوان حافظه کش (cash) برای اطلاعات ذخیره شده در HDD عمل می کند و یک کپی از داده های پرکاربرد جهت دسترسی سریع تر روی SSD ذخیره می شوند.
حافظه های HDD از یک سری دیسکهای مغناطیسی گردان تشکیل شده اند که اطلاعات روی آنها ذخیره می شوند و توانایی ذخیره حجم زیادی از اطلاعات را دارند اما به دیل محدودیت در سرعت حرکت این دیسکها، سرعت خواندن و نوشتن روی آنها محدود می شود. اما حافظه های SSD از تعدادی آی سی NAND-flash با سرعت خواندن و نوشتن بسیار بالاتر ساخته شده اند و محدودیت مکانیکی ندارند.
جهت پیاده سازی حافظه های هیبریدی دو روش وجود دارد: سیستمهای هیبریدی درایو دوگانه (dual-drive) و درایوهای هیبریدی solid-state. در سیستمهای هیبریدی درایو dual-drive، حافظه های HDD و SSD به صورت جداگانه در داخل یک لپ تاپ نصب می شوند و جهت بهینه سازی سرعت محل ذخیره اطلاعات پر کاربرد به صورت دستی توسط کاربر و یا اتوماتیک توسط سیستم عامل تعیین می شود. در درایوهای هیبریدی solid-state، هر دو حافظه HDD و SSD در یک بخش سخت افزاری پیاده سازی می شوند و بهینه سازی روش و مکان ذخیره اطلاعات توسط خود حافظه تعیین می شود.
اولین بار که حافظه هیبریدی اطلاعات را ذخیره و سپس لود میکند، سرعت آن با حافظه HDD تفاوتی زیادی ندارد اما به مرور زمان اطلاعات پر کاربرد مشخص می شوند، سرعت خواندن و نوشتن اطلاعات در آن بیشتر می شود. در نتیجه از آنجایی که حافظه های هیبریدی هر دو مزیت سرعت و ظرفیت را یکجا دارد و قیمت معقول تری به نسبت SSDها دارد جایگزین مناسبی برای SSD به نظر می رسد.